8. X X X

Jakże kruchy czas
wokół skorupki głowy
latawiec snu
przerwany przed odlotem.
W nim obszary
jawią się nieznane
próżna wiedza
przechodniów spóźnionych.

Jakże wątły cień
odległych pocałunków
gorzki smak...
obietnic niespełnionych.
Ubogie dni
w samotności pędzone,
jałowa
ziemia pod słońcem.