10. WEDŁUG KASPARA

I
    Poznaj samego siebie
jeśli musisz. Jednak
nie przesadzaj.
Tyle jest rzeczy na niebie
i ziemi:
              chmury muzyka złudzenia wiatr...
I pozostałe.
Wszystko jest rzeką.
Nie jesteś kimś innym.

Łagodność zmierzchu, jezior i morza
pozostaje obca.
Dziedziczy tęsknoty
niespełnione.
Dziedziczy niespełnione.

Oddawaj się iluzjom. Jednak.
Zwłaszcza w dobrym towarzystwie.
Pozwól by cię kochano
- to prawie wszystko -
co więcej ludzie potrafią?

Oto twoje spełnienie.


II
    Nie pytaj wyschniętych rzek,
widzą bezmiar piasku.
Pozostaw je sobie samym.
Roślinność wydm
ma swoje racje.
Zaś karawany odejdą.

Porzuć nienawiść.
Ona wypełni życie,
chociaż nim nie jest.
Choć nim nie jest...

- Oto twoje spełnienie.


III
    Bądź mądry.
Nie ufaj filozofii
czy zbliży cię choćby na jotę
do kogo?
Daruj sobie prestiż
i pogardę.
Ich dzieci będą kalekie.
Już lepiej zgaduj
o czym mówią gwiazdy.
Oszczędzaj słowa - są monetą.

Godząc innych
nie dziw się kamieniom.
Uszanuj samotność. Także cudzą.
Wędrówki ptaków
są tak wytrwałe...
Cierpienie,
oczy i uszy
nie bierz ich sobie.
I nikomu.
Obdaruj się cierpliwością,
która nie szuka obietnic.

Oto twoje spełnienie.


IV
    Jeśli napotkasz szczęście
zachowaj to dla siebie.
I tak - jest w innych.
Daj o co proszą, jeśli zdołasz
nie wypominać.
Co pozostaw sobie...
nadzieję,
może się później przyda.
Zaufaj mędrcom.
Ufaj mędrcom:
- Co zamyślisz - uczynisz dobrze.
Choćbyś i nie uczynił.
Ufaj?...

Najdalszy wschód wybaczy ci,
że mijasz w czasie.
- Co nazywasz szczęściem...
Zachód nie pamięta wiatru
na który czeka.


V
    Wytrwaj przy swoim.
Zważ wymiar buntu.
Minie, przeminie... Wszystko.
Zostanie w gwiazdach.
Cień trwa, płynie światło,
póki nie poznasz
Końca

Oto twoje spełnienie