DROGI NA MŁYNARZOWYCH WIDŁACH
Spis dróg na południowo-wschodniej ścianie Młynarzowych Wideł
(Powrót pod ścianę żlebem z Młynarzowej Przełęczy)
Drogi w rejonie lewego filara
1. i 2. Na lewo od ostrza – opis: Władysław Cywiński TATRY t. 6 Młynarz dr. 16 (s. 52), inne drogi w rejonie lewego filara: WC t. 6 s. 50-54 (rys. 11)
3. Lewym filarem: Kazimierz Liszka, Jacek Poręba i Andrzej Skłodowski - 1967 trudności IV-V (WC t.6 dr. 15)
Lewą częścią ściany na lewy filar
4. sąsiadującymi zacięciami
a – lewym zacięciem: Andrzej Dworak i Zygmunt Kieńć - 09 marca 1969 V+
b – ?
SPROSTOWANIE: W punkcie b powyżej podałem poprzednio przez pomyłkę, że drogę tę 23 kwietnia 1970 przeszedł zespół w składzie: Krzysztof Cielecki i Mirosław Budny. W istocie - według relacji Mirka Budnego z 27 września 2012 - szli oni środkową częścią ściany.
u – w obrębie prawego z zacięć (najłatwiejszy sposób wyjścia ze ściany na lewy filar ponad jego trudnościami): Krzysztof Łoziński, Jan Oficjalski i Mieczysław Prószyński; trudności IV/IV+ por. WC t. 6 s. 42-52. Przy okazji sprostowanie: podana na s. 49 (za ”WSPINEK” 4) informacja Krzysztofa Łozińskiego o przejściu w r. 1972 jest nieprawdziwa. Z archiwalnych notatek Mieczysława Prószyńskiego (pierwszy sezon wspinaczkowy w 1973 r.) wynika, że w rzeczywistości przejście to odbyło się w 1974 roku
Środkową częścią ściany
5. Droga PLSZKA – ukosem przez całą ścianę: Cestmir Harnicek i Frantisek Plsek - 1951 V+ (WHP 1115, WC t. 6 dr. 13). Start ze stożka piargów w prawej części podstawy ściany
6. Warianty z roku 1975: Jan Hobrzański, Michał Nanowski i Michał Wroczyński - V (V+)
7. Tzw. direttissima – wprost płytami ostrogi na wielki zachód, u góry częściowo wspólnie z dr. 9., Andrzej Samolewicz i Witold Szałankiewicz - 1974 („na raty”) VI A2 (WC t. 6 dr. 11)
8. Warianty z roku 1986: Jolanta Siwiec i Aleksander Król - VI+ (dolny wariant znany był wcześniej)
Prawą częścią ściany i prawym filarem
9. Prawą częścią ściany: Jan Hobrzański i Krzysztof Łoziński - 1973 („na raty”) V+ A2
10. i 11. Prawym filarem: Tadeusz Piotrowski, Kazimierz Rusiecki i Andrzej Skłodowski - 1967 V+ (pierwotnie A0) (WC t. 6 dr. 9 oraz „droga słowacka” - dr. 8)
Widliszek
Młynarzowe Widły albo Młynarzowe Widła. Czyli Widliszek - zdrobnienie, które pojawiło się jakby samo.
A jak zaczęło się moje zauroczenie południowo-wschodnią ścianą Młynarzowych Wideł?
Od szukania „ustronnego” problemu w przewodniku Paryskiego; z opisu drogi WHP 1115 jasno wynikało, że prawa część ściany jest wolna...
A zachęta, jaką usłyszałem od Mirka Budnego, który był tam wiosną, też zrobiła swoje.
Jednak kiedy podszedłem pod nią po raz pierwszy w 1972 roku (z Krzyśkiem Ulanickim i Andrzejem Włodarczykiem ) i zobaczyłem „twarz” z okapów, jej powagę, to przyznam, że wpadłem w popłoch. Ale wykręciłem się. Jeszcze udało się nie wejść w ścianę.
Za to wracałem tam w następnych latach z kolejnymi, nieświadomymi co ich czeka, partnerami. Zabawne, bo potęgę lęku, jaki poczułem na widok Młynarzowych Wideł, ktoś opisał później jako własne wrażenia.
Jeszcze zabawniejsze (?), że ten ktoś podał błędną datę (1972 zamiast 1974), co sprawiało wrażenie, jakoby o dwa lata ubiegł sam siebie! (i swoich partnerów z tego przejścia), że o innych nie wspomnę. Ale do założonej tezy publikacji… widać pasowało.
a publikacja wpomniana powyżej to „Wspinek 4”, z kwietnia 1984)
Życie jednak takim łatwym i prostym nie jest. Na pełnego fantazji eksploratora (tak, jak na wyrocznię) czyhają niecne pokusy i liczne pułapki. Paskudne potrafią być zwłaszcza drobiazgi, jakieś takie fakty, które „nie pasują”…
Atoli zamiast anegdot z życia eksploratorów - wolę wspomnieć ludzi dzięki którym zażywałem słońca (i nie tylko) podczas wspinaczek urwiskiem Młynarzowych Wideł.
Prócz wymienionych w objaśnieniach do topo ściany, byli to: Wojciech Popławski (kombinacja dróg 6, 9, 10) w roku 1975, Bogdan Zalega ok. 1975, Tomasz Bender (droga 3) 1978, Michał Wroczyński 1980, Zbigniew Okrasiński 1986, Bożena Trzopek (droga 4u) 1987, Grzegorz Głazek (droga Plska) 1988, Arkadiusz Kubicki 1991.
I jeszcze ostatnia - z założenia klasyczna - przymiarka do „twarzy” z Jackiem Czyżem 15 sierpnia 1991 roku. Wówczas uznałem, że ten cały magnetyzm ściany, to ja mam już w nosie.
Ale zaglądałem pod Widliszka. Choćby w zeszłym roku. A i w sierpniu tego (2009) roku przyniosło mnie nad Ciężki Staw. Mój kompan, Szyszka, powędrował płytami ściany dzięki swojej lunecie. Patrzył, patrzył, aż coś znalazł. Jakieś „zaszłości”? Zerknąłem w lunetę i ja… a pamięć wróciła. To coś pozostawiłem tam przed osiemnastoma laty.
A fascynacja? Wreszcie dokończyłem skromne topo ściany. Kto wie, może i kogoś innego zauroczy gapienie się z płyt Widliszka na Ciężki Staw.
Debiut online: 2007-02-15
Copyright © Jan Hobrzański 2007–2024 •